حدود 3 سال پیش وقتی خبر انفجار اول باب‌نیزو را شنیدیم، تلاش کردیم از هر راه ممکن به جزئیات حادثه و دلایل وقوع آن دست پیدا کنیم. 9 کارگر در این حادثه کشته شده بودند.
تنظیم و انتشار گزارش یک سال طول کشید و سرانجام در صفحه 12 روزنامه همشهری مورخه 21/6/85 و با عنوان «راه گریزی نبود» تمامی اطلاعات به دست آمده شامل اسامی کارگردان، وضعیت معدن، دلایل فنی انفجار و پیگیری حقوقی آن به چاپ رسید. فهیمی، وکیل خانواده‌های قربانیان همان زمان گفت که این اتفاق نه یک حادثه که قتل شبه‌عمد محسوب می‌شود.
گزارشی که بازرسان اداره کار و امور اجتماعی کرمان تهیه کردند 9 دلیل قطعی برای وقوع انفجار ذکر شده بود که همگی قابل شناسایی و پیشگیری بودند.
کارگران، تحت فشار صاحبان معدن و با وجود اینکه خطر را احساس کرده بودند، مجبور به ادامه کار در اعماق تونل‌های معدن زغال‌سنگ شدند و سرانجام زندگی آنها با انفجاری به پایان رسید.
زمانی که گزارش در روزنامه همشهری به چاپ رسید، نمی‌دانستیم که این معدن خطرناک چه سرنوشتی پیدا می‌کند و آیا پیگیری حقوقی و اعتراض کارگران می‌تواند مانع حادثه بعدی شود؟
حالا حادثه تکرار شده است. با همان شیوه قبلی کارگران به درون معدنی فرستاده می‌شوند که به دلیل تراکم گاز متان و گرد زغال، قابل انفجار است.
هواکش‌ها یا کار نمی‌کنند یا خراب شده‌اند و کارایی ندارند. لوازم ایمنی کافی نیستند. به ترس و اعتراض کارگران توجهی نمی‌شود و آنها که چاره‌ای جز کار کردن برای معدن ندارند، به درون تونل می‌روند. جرقه‌ای و... این بار تعداد کشته‌ها بیشتر است.
